lente

Dit weekend is de lente eindelijke begonnen.  De temperatuur steeg tot 19°C en er was geen wind, wel zon.  Iedereen genoot van het lenteweertje op het strand en in het water.  Ook wij hebben vandaag de ganse namiddag aan zee doorgebracht.  Kobe, Eva en ik op het strand, Hanne en Nore op hun surfplanken in het water.  Dit vinden ze beiden supertof.  Ze zitten erg graag in de zee. Daar de zee hier erg gevaarlijk kan zijn, zijn Hanne en Nore ingeschreven in de Surf Life Saving Club. 
Vanaf volgende weekend starten ze met de Surf Life Saving Club.  Volgende zondag begint hun eerste les.  In de Surf Life Saving Club word je getraind om je comfortabel te voelen in de zee en word je geleerd hoe je mensen in nood kan helpen.  Men traint vooral op zwemmen, roeien, kajakken, surfen,... in zee.  De clubs beschikken over erg veel materiaal.  Hier op het einde van de straat in de Surf Life Saving Club van Paekakariki.
Ook op school is het zwembad terug open.  Sinds maandag zwemmen de kinderen 3x/week en dit gedurende de ganse 4de termijn. Hanne en Nore kunnen nu al erg goed verschillende stijlen zwemmen.  Ook Eva zwemt al goed crawl ( freestyle).  En Kobe heeft zijn freestyle-bewegingen onder de knie, nu moet hij nog leren om de juiste ademtechniek toe te passen. 
Op woensdag volgen Kobe en Eva nog een extra privé zwemles in het schoolzwembad.  Na de schooluren is er een zwemschool opgericht waar je, mits betalen en inschrijven, zwemles kan volgen .
Hanne en Nore volgen op dinsdagavond nog een extra zwemles (teenager swim fit) in het zwembad van Porirua.   Aan water is er hier geen gebrek.

24 oktober 2011

Vandaag is het de laatste vakantie dag.  De kinderen hebben 2 weken verlof gehad. Morgen gaan ze terug van start tot 17 december. 
Het weer is de afgelopen weken erg wisselend geweest.  Alhoewel de lente is begonnen, hebben we al veel regen en wind gehad.
 Op 9 oktober zijn mijn ouders vanuit Auckland naar België vertrokken en op dezelfde dag is Koen in Auckland aangekomen.  Mijn ouders, de kinderen en ik zijn met een mobilehome tot Auckland gereden. Een heel avontuur om met 7 in een campervan van 6 te slapen ! 
Samen met Koen, zijn we de eerste week van de vakantie naar de Bay of Islands gereden, dit is helemaal ten Noorden van Auckland, op een 1000 km van Wellington.  The Bay of Islands is vooral bekend om de dolfijnen die er in de baaien vertoeven.  Je kan er 'swim with the dolphins' tours doen en als je geluk hebt kan je er ook orca's en walvissen spotten.  Wij hebben er enkel dolfijnen gezien.  Jammer genoeg was er geen gelegenheid om met hen te zwemmen. 

Verder kan je in the Bay of Island een bezoek brengen aan één van de belangrijkste historische plek van Nieuw-Zeeland : 'The Treaty of Waitangi' ground.  Hier ondertekenden de Engelsen en de Maori's op 6 februari 1840 de grondwet.  Een historisch moment dat nog steeds gevolgen heeft.  De Maori stamhoofden zagen deze verklaring als een erkenning door de Britten van een onafhankelijke Maori-natie.  De Engelsen daarentegen zagen het als een eerste stap op weg naar de Britse kolonisatie van Nieuw-Zeeland.  In 1860 begonnen de Engelsen een oorlog tegen de Maori's en een groot deel van de grond van de Maori's werd geconfisqueerd .  Zo werd het verdrag van Waitangi het meest controversiële onderwerp uit de geschiedenis van Nieuw-Zeeland.  In de 20ste eeuw is er geprobeerd om de onrechtvaardige behandelingen van de Maori's in het verleden recht te zetten en in 1975 richtte de NZ regering The Waitangi Tribunal op.  Zo kregen de Maori's de kans om de staat aan te klagen wegens onrechtvaardige behandeling.  Meer dan 1000 eisen werden ingediend; de laatste worden uiterlijk in 2020 behandeld.
Op the Treaty of Waitangi Ground ligt ook één van de grootste maori's-oorlogskano's.  Het is een immense 'Waka' met mooi houtsnijwerk.

Wegens de overvloedige regenval in de Bay of Island zijn we vroegtijdig terug richting Zuid (Wellington) gereden.  Onderweg hebben we nog verschillende stopplaatsen ingelast maar het natte weer bleef ons volgen.  Gelukkig beschikken er heel wat campings op het midden van het Noordeiland over hotpools.  Aan Lake Taupo heb je The Bretts, een echt spa-complex met natuurlijk warm grondwater.  Je kan er uren in water van 38°C-40°C dobberen.  Heerlijk !

Verder hebben  we op onze terugweg overnacht op de camping in Mangaweka.  De omgeving van Mangaweka is prachtig.  Als je van de hoofdbaan afrijdt, kom je terecht in één van de mooiste landschappen ! Een indrukwekkende omgeving met diepe kloven en bruisende rivieren.  Een enorme canyon kronkelt door het landschap.  Nieuw-Zeelanders, die erg veel van avontuur en waaghalserij houden, hebben in deze canyon één van de grootste doe-sporten opgericht 'The Gravity Canyon'.  Je kan er een bungeejump van 80 m maken, een swing met een vrije val van 50 m uitproberen of je met de langste flying fox van Nieuw-Zeeland tussen de wanden van de canyon laten vliegen.  Hanne en Nore hadden zin in wat avontuur en kozen ervoor de flying fox te testen.  Tegen 160km/uur zoef je boven de rivier, midden in de ravijn.  Een mooie omgeving voor waaghalserij kan je je niet indenken.  Ze hebben hun vlucht overleefd en zijn klaar voor een volgende stukje extra avontuur !

verhuis

Sinds 1 oktober wonen we in een ander huis.  Een gemeubeld huis in Paekakariki.  Paekakariki ligt iets noordelijker van Wellington, het is een 15 min rijden naar school.  Het is een huis langs de kust, met zicht op Kapiti Island, het Zuidereiland en de Tasman Sea.  Het is een tof huis, met een groot terras achteraan en vooraan. Als de zon schijnt is het er aangenaam vertoeven. Vooral 's avonds is het terras vooraan een paradijs op aarde. Je kan er genieten van de zon die ondergaat in de woelige zee.  Prachtige momenten.  Het strand ligt er meestal erg verlaten bij.

's Avonds spelen de kinderen met de rugbybal op het strand.  Ze genieten van de vrijheid en de rust.

Hanne en Nore houden erg veel van rubgy.  Het is ongelooflijk hoe iedereen hier betrokken raakt bij het hele rugby-gebeuren en de World Cup.  De kinderen kennen de hele samenstelling van het Nieuw-Zeelandse team, ze kunnen de spelers bij naam noemen . We zitten allen voor de buis als de 'All Blacks' spelen en supporteren luidkeels en ons huis is versierd met de All Blacks vlag.  Gans Nieuw-Zeeland steunt de All Blacks ploeg. Overal duiken vlagjes op.  Zelfs op de meest afgelegen plaatsen.