1 maand verder

We zijn nu een maand hier en we zijn al helemaal op dreef. Alles wat school en sport betreft is geregeld.  Hanne en Nore volgen 3 danslessen in de dansschool in Porirua (ballet, jazz en contemporary), ze volgen een uur tennisles in Plimmerton en ze zijn nog steeds aangesloten bij de Surf Life Saving Club (SLSC) in Paekakariki.  Vorige zondag  hadden ze al hun eerste 'wedstrijd'.

 Het weer zat echt niet mee.  Frisse wind en zwaar bewolkt.  Hanne en Nore hebben beide aan verschillende onderdelen deelgenomen  : run-swim-run,  2 soorten rescue en kneeboarden.  Nore is bij de run-swim-run 9de geworden van de 19 deelnemers.  Niet slecht voor een beginner want het was een heel eind zwemmen in een zware zee. 
Verder zijn er ook wedstrijden voor de + 14 jarigen, + 18jarigen .  De + 18j nemen ook deel aan de wedstrijden 'dragonboating' .  Een van de clubs heeft een boot genaamd 'Leuven'.  Ik vermoed dat ze gesponsord worden door Café Leuven; een gezellig Belgische café in Wellington.

Van 22 februari tot 26 februari is er de 'Océans ' in Mount Maunganui.  Dit is een SLS wedstrijd voor de -14 jarigen waar alle clubs van het hele Nooreiland aan deelnemen.  Wel 1000 kinderen zijn er aanwezig.  De SLSC van Paekakariki is er ook met een aantal 'Nippers' heen.  Wij zagen het niet zitten om dit jaar aan dit evenement deel te nemen. 
Kobe en Eva gaan dit jaar nog steeds turnen in de gymclub in Porirua en ze volgen zwemlessen.
Naast al dat sporten volgt Nore nog gitaarles op school.
Hanne doet er dit jaar ook 'cheerleading' bij op school en maakt ze deel uit van de Stage Challenge Group van Tawa College ( dansgezelschap).  Het is de bedoeling met beide groepen deel te nemen aan wedstrijden.

huis

Gisteren is men 4m³ hout komen leveren (een mix van 'gum' en 'macrocarpa') zodat we de komende winter warm kunnen doorkomen.  Ons huis heeft een houtvuur.  Maar dan ook alleen maar een houtvuur.  Bij koude ochtenden/avonden en tussenseizoen zullen we deze keer een laagje meer moeten aandoen.  Iets wat trouwens de meeste NZ'ers doen als het koud wordt : een fleece meer aantrekken en de onderlaagjes dubbelen. Merinowol is het materiaal in NZ om je warm te houden. Het NZ'se merk ' Icebreaker' is hier het topmerk.
Het houtvuur in ons huis is er ééntje met een 'wetbag'.  Wanneer het vuur brandt, wordt ook het water opgewarmd.  Er is ook een heat-transfer systeem aan gekoppeld waardoor warme lucht via buizen naar de gang en één kamer wordt geblazen. De living en de slaapkamers hebben allemaal vast tapijt. Vasttapijt vind je in elk huis in NZ. Alleen de nieuwere woningen hebben al iets meer parket of /en vloerverwarming.

Vanuit de living is er een groot raam dat uitgeeft op het terras.  Het raam kan helemaal open.

Het raam aan de voorkant van de woonkamer geeft ons een ver-zicht.

In de tuin is een kleine vijver waarin een aantal goudvissen zwemmen.

Naast de lange 'driveway' hebben de kinderen ook een grasperkje om te spelen.

Bij een dagje slecht weer kunnen ze boven spelen in de grote 'rumpus-room'. Boven is er maar één grote kamer, de rumpus.  Deze kamer is dan ook bijzonder groot.

Voor de rest is alles gelijkvloers( wat ik erg handig vind)  : living, keuken, eethoek, 4 slaapkamer, 2 badkamers , 1 bureeltje en een wasplaats.

Losstaand van het huis is er nog een grote garage (deze is wel met een bovendek/boventerras aan het huis verbonden) en buiten, vlakbij de keukendeur, is er nog een klein 'tuinhuisje'.

schooluniform Hanne

In Nz dragen kinderen die naar college gaan bijna allemaal een schooluniform.  2 colleges in Wellington hebben geen uniform (Onslow College and Wellington High). In alle andere scholen is het dragen van een uniform verplicht.  Wel hebben de kinderen een aantal dagen per jaar dat ze niet in schooluniform naar scholen dienen te komen, dat heet men de 'mufti-days.  Verder moeten de year 13, de laatstejaars, ook geen volledig schooluniform meer dragen. Ze dienen enkel een soort schoolmantel/vestje aan te trekken.  In het begin moesten Hanne en Nore wel wennen aan de idee van een schooluniform en wilden ze voor een college kiezen waar je geen uniform moest dragen. Onslow college and Wellington High liggen niet zo in de buurt en zijn moeilijk bereikbaar met het openbaar vervoer (reistijd van meer dan 1u). De keuze was dan ook snel gemaakt : dan maar één met uniform.  Colleges in NZ zijn ook, zoals in Amerika, gelegen in een bepaalde woonzone of de buurt waar je woont bepaalt naar welk college je vrije toegang hebt.  Voor alle anders scholen, dus colleges buiten de woonzone, dien je een aanvraag in te dienen.  Scholen in Wellington zijn voor mensen die buiten Wellington wonen moeilijk toegankelijk. Slechts een aantal leerlingen buiten de zone worden er toegelaten. De meeste kinderen sturen aanvragen tot toelating naar verschillende scholen. Maar ... het gebeurt dat je geen geluk hebt en nergens binnen geraakt en dat je noodgedwongen naar de middelbare school  binnen je zone dient te gaan .  De middelbare school binnen onze zone wordt niet zo hoog aangeschreven - alhoewel ik al veel mensen heb ontmoet die er erg tevreden over zijn.  Tawa-college, waar Hanne nu naartoe gaat en die ook buiten onze zone ligt, wordt beschouwd al een betere school, waar de nadruk meer ligt op 'achievement', op presteren.
Ook voor Tawa-college  hebben we een aanvraag moeten indienen.  Gelukkig kregen wij, na de eerste 'loting', een positief antwoord.  En het schooluniform valt best wel mee !

ons huis

Ons huis ligt helemaal in het groen.  De gehele omgeving van Plimmerton is erg groen. 

earthquake

Sinds we terug zijn, zijn we al 2 keer opgeschrikt door een aardbeving.  Deze avond rond 23u alweer één gevoeld van 3.9, hier vlakbij.  Het went wel wat maar het blijft toch een ongenaam gevoel. 
We wonen nu helemaal op het einde van een steile helling.  Tsunami gevaar is er niet meer.  Al één geruststelling.
Vanuit de living en vanop het terras, kijken we over de huizen en over de zee, in de richting van het stadje Porirua, .  We zien het haventje, de heuvels in de verte en 's avonds genieten we van een mooi schouwspel van lichtjes. 

Als we onze straat naar beneden rijden, komen we uit aan een klein strandje - Karahana Bay.

 Het is een rustig stukje zee waar de kinderen gerust kunnen zwemmen. Het enige 'gevaar' zijn de 'stingrays' - pijlstaartroggen die vaak op/onder het zand in het warme, wat ondiepe water op de bodem liggen.  Echt gevaarlijk is het niet, wel kunnen ze je met hun staart een venijnige steek geven.  Deze week hebben we een prachtexemplaar gezien.  Een rog van wel 1,20m vleugelbreedte verplaatste zich galant door het water.  De uiteinden van haar/zijn vleugels/vinnen kwamen sierlijk boven het wateroppervlak gewapperd.  Deze zomer zijn er heel wat stingrays gesignaleerd in Plimmerton.  In het water aan de Marae kan je ze 's avonds meestal in grote groep zien.
Thuis krijgen de kinderen elke dag gezelschap van Jojo, een erg lieve kater.  Hij wordt hier erg verwend en ons huis is zowat zijn 2de thuis geworden .  We genieten ook van zijn aanwezigheid.

ons huis

Hierbij een aantal foto's van 'ons' huis in Plimmerton.
We hebben een lange 'driveway' van de straat naar ons huis.  Het huis is vanop de straat niet te zien, we liggen helemaal tussen het groen.

Het is een houten woning, gebouwd in de jaren '60.

Achteraan hebben we een redelijk groot terras, palend aan een stukje gazon.

5 februari 2012

We kamperen al 3 dagen in ons nieuwe huis.  Er zijn weinig/geen meubels (enkel een aantal matrassen op de grond en een oude sofa) maar alle comfort is er wel.  We kunnen douchen, wassen, koken, TV kijken, telefoneren, computeren, ed .  En we krijgen gezelschap van  'Jojo', de poes van de buren. 
Het huis is gelegen op het einde van een doodlopende straat, dus het is hier bijzonder rustig - muisstil.
We genieten van de stilte en de mooie tuin.  De tuin is reeds 30 jaar oud en mooi aangeplant door de vorige eigenaars, die hier 30 jaar hebben gewoond.  Hij staat vol hortensia's, lelies, varens, bougainville, jasmijn, cabbage trees, ...
Hanne is ook al 3 dagen gestart op haar nieuwe school, Tawa College.  Ze stelt het goed.  Ze komt enthousiast naar huis. Tawa college is een grote school ( 1350 leerlingen, waarvan 321 eerste jaars ( year 9).  Er zijn 12 klassen van year 9.  Het is een multiculturele school - heel wat indiërs, chinezen, koreanen, maori's, Europeanen ... alsook een aantal internationale studenten. 
Elke dag geeft les van 8u35 tot 15u20. En op woensdag start de school pas om 9u35.  Hanne heeft een vast lessenpakket dat bestaat uit wiskunde (3u), Engels (3u), wetenschappen (3u), social studies (3u) en 2u sport.  Dit lessenpakket wordt aangevuld met 3 optievakken van ook telkens 3u.  Deze optievakken zijn vrij te kiezen.  Hanne heeft dit jaar gekozen voor Te Reo Maori, Textiel en Plastische opvoeding (arts).  Verder kunnen ze deelnemen aan talrijke schoolteam-sporten ( voetbal, rugby, netball, golf, zwemmen, cricket, waterpolo,  cross country, cheerleading, bowlen, badminton, basketball, hockey, dragonboating, squash, tennis, en meer).  Er is een speciaal sportsdepartment op school, met een eigen sportdirecteur.  Tawa college is ook gekend voor de opleiding muziek, zang en drama.  Een deel van de school is uitgebouwd tot een volwaardig muziekcomplex, met opnamestudio's, geluidsdichte kamers e.d. 
Dinsdag, 7 februari, starten Nore, Eva en Kobe.