kamp

Maandag vertrekt Nore op kamp met de klas. Ze gaan 3 dagen kamperen in het Kaitoke Regional Park in Upper Hutt. De kinderen slapen per 2 of 3 in tenten en ze moeten zelf hun maaltijden voorzien.  Dus vandaag zijn we met 2 vriendinnetjes inkopen gaan doen in Porirua.  De kinderen mochten zelf hun menu samenstellen.  Daar er geen deftige koelsystemen mee gaan (enkel een paar koelboxen) mogen ze enkel de eerste avond vers vlees eten.  De andere dagen dienen ze zich te vullen met pasta, brood, muesli, ed...
De school voorziet de tenten, de gasbranders en het kookgerei.  Vorige week hebben de klassen al eens geoefend hoe ze een tent moeten opzetten.  Ben benieuwd.  Nore kijkt erg uit naar deze uitstap.
Volgende week (7 maart) is Hanne aan de beurt. 
De laatste jaars (year 7 and 8, dus Nore en Hanne) gaan kamperen in tenten.  Year 5 & 6 gaan ook op kamp maar kamperen in blokhutten en year 3 en 4 gaan één nachtje in de zoo slapen in Wellington.  De eerste jaars, Kobe & Eva, gaan volgende week op daguitstap naar Battle Hill.
Morgen, zondag 27 februari, heb ik met de kinderen een uitstap geboekt naar Kapiti Island.  Kapiti Island is een natuurreservaat en daar het eiland 'possumvrij'  zijn er heel wat vogels te zien.  NB. een possum is een nachtdier (een buidelrat) die  in Nieuw- Zeeland een echte plaag is geworden.  Volgens de literatuur zijn er 70 miljoen possums in NZ en elke nacht vreten ze in de Nieuw-Zeelandse' bush'gebieden tonnen kostbare vegetatie en vogeleieren op. Het DOC, Departement of Conservation, de NZ tegenhanger van Natuurpunt, is erin geslaagd enkele gebieden en verschillende eilanden te vrijwaren van de buidelratten. Zo zijn de kiwi, de takehe en andere vogelsoorten die met uitsterven bedreigd waren met succes geherintroduceerd.  Kapiti Island is één van deze gebieden.  Je hebt dan ook een 'permit' nodig om het eiland te kunnen bezoeken en er worden slechts een 50-tal mensen per dag toegelaten.  Morgenvroeg moet ik wel nog eens informeren of de boottocht  kan doorgaan. 
In Christchurch blijft de grond zich verzetten.  Dagelijks zijn er meer dan 15 oppervakkige naschokken met een magnitude van 3.1 tot 4.5 .  Volgens seismologen was de aardbeving van 22 februari jl.  ook een 'afterschok' van de beving in september.  Tussen september en nu is het aardoppervlak in Christchurch constant aan het bewegen.  Ik vraag me toch af waar dit gaat eindigen.

aardbeving

De aardbeving in Christchurch is ook hier in Nieuw-Zeeland groot nieuws en een dagelijks gespreksonderwerp.  Vooral omdat Christchurch wordt beschouwd als een aardbevingsONgevoelig gebied.  De huizen zijn er niet op voorzien om aardschokken op te vangen.  Wellington is wel een aardbevingsgevoelig gebied.  De meeste huizen en gebouwen hier zijn wel aardbevingsbestendig gebouwd,  zoals het grote Te Papa museum in Wellington.  Dit immense museum is voorzien van ondergrondse beweeglijke platen die ervoor kunnen zorgen dat het hele gebouw kan meebewegen bij een aardbeving.
Nu, de aardbeving is Christchurch was een erg oppervakkige dus het kan best zijn dat niets tegen deze schokken is opgewassen.  Vele aardbevingen 'spelen zich af' diep onder de grond - soms op 150 km diepte of meer.
Vele mensen hier hebben familie wonen in en rond Christchurch.  Ook op school zijn er heel wat kinderen met  familie in Christchurch en sommigen hadden gisteren nog geen nieuws ontvangen van hen.  In Nore's klas is een meisje haar kleine  neefje omgekomen toen hij een voorwerp op het hoofd kreeg.  Voor velen hier wordt een aardbeving plots realiteit ; komt het erg dichtbij.
Op school wordt er veel over gepraat en worden allerlei veiligheidsmaatregelen nog eens extra in de verf gezet.  Men blijft er de kinderen op attent maken hun hoofd en nek steeds goed te beschermen .  Eva moest zelfs een schrijfoefening doen omtrent 'wat ga ik doen bij een aardbeving ?'  Sommige kinderen uit haar klas kunnen erg goed schrijven.  Ik sta er versteld van wat sommige 6-jarigen al allemaal kunnen neerpennen. Knapje werkstukjes.  De lees- en schrijfmethode is helemaal anders dan in België. De kinderen leren vaak schrijven uit hun fouten - zowel kobe als eva moeten dagelijks een kort tekstje schrijven bij een eigen tekening en omtrent een bepaald onderwerp. Ze mogen dit volledig fonetisch doen , hun zin steeds beginnend met een hoofdletter  en eindigen met een punt (full stop).  Dit is veelal de vertrekbasis. En dit blijkt goed te werken want ook in Kobe's klas ( 5-jarigen)  kunnen sommigen toch al één en ander schrijven.  Ook Eva begint reeds wat engelse woordbeelden te kennen.  Verder schrijft men hier enkel in drukletters - geen koordschrift.  Sommige cijfers worden anders gevormd dan bij ons bvb 1 is enkel een streepje en een 7 heeft geen streepje in het midden.  Ik probeer ook mijn cijfers zo te schrijven want ik heb al gemerkt dat anders sommige moeite hebben om mijn getallen te lezen. Ook ik had in de winkel moeite om bepaalde prijzen te lezen : bij 7.99 NZD dacht ik steeds dat het 1.99 NZD was ! :-) Spotgoedkoop ... tot ik aan de kassa kwam...

Otaki River

Zondag 20 februari : blauwe hemel, windstil, 26°C. Geen surfweer. Deze keer geen middagje 'beach' maar  wel een paar uurtjes waterplezier in de Otaki river.

titahi bay

Gisteren was het jammer genoeg geen surfweer. Het is al een paar dagen windstil. Hanne en Nore hadden er zich nochtans op verheugd het 'surfen' nog wat te oefenen.  Daar het echt strandweer is, zijn we allen naar Titahi Bay gereden.  In de buurt van Porirua zijn er verschillende stranden. Titahi Bay is er één van.  Naar het schijnt kan je er ook goed surfen.  Het is er aangenaam zitten. De baai is versierd met gekleurde  boothuisjes en er ligt heel veel 'driftwood' (drijfhout).  Tevens is het een echt strand met zand zodat de kinderen eens in het zand kunnen spelen. Zoals gewoonlijk is er weinig volk op het strand; wel is er altijd veel beweging op het water.

pukerua bay

Vrijdagavond is 'onze' vrije avond.  Op alle andere dagen van de week zijn de avonden gevuld met turnen, zwemmen en dansen.  Daar het al een paar dagen schitterend weer is (geen wind en volle zon 23°C), hebben we deze vrijdagavond doorgebracht op het strand aan Pukerua Bay ( 15 min. rijden).  De kinderen gaan er graag heen daar er heel wat rotsen en ondiepe waterpartijen met glashelder water te vinden zijn.  Hanne en Nore zijn voortdurend op zoek naar allerlei gedierte terwijl Eva en Kobe huisjes bouwen voor deze dieren met stukken hout, stenen, zeewieren e.d..  Nore en Hanne hebben deze keer mooie zeesterren gevonden.   
Mama geniet er van de rust met een glaasje wijn.

16/02/2011

Eindelijk is ons huis wat op orde.  Terwijl de kinderen op school zitten heb ik even tijd gehad om 'ons' huis wat opnieuw in te richten.  De eigenaars hebben heel veel van hun spullen laten staan (boeken, cd's, e.d. ...) zodat de meeste rekken en kasten gevuld zijn hun spulletjes.  Nu heb ik wat kasten en rekken herschikt en verplaatst zodat onze zaken ook een eigen plaats hebben gekregen.  Het geeft een goed gevoel wat orde in huis te hebben. 

Vandaag heb ook even wat tijd uitgetrokken om eens naar 'The Mediterraneanfood Shop' te rijden in Paraparaumu.  Gewoon om te zien of daar meer Europese voedingswaren te vinden zijn maar buiten wat Italiaanse deegwaren, zoetigheden, wijnen en oliën was er niet veel meer dan in de gewone supermarkt. Eigenlijk hebben we hier niets tekort alleen de smaak van het gehakt (hamburgers en worst) vinden de kinderen niet zo bijzonder.  Slagers zijn hier niet zo te vinden - vleeswaren worden veelal verkocht in de supermarkt.  Maar ondertussen heb ik in Paekakariki een delicatessenzaak ontdekt die wel 'european style bradwurst' verkoopt.  Ook kan je er heerlijke gebakjes en brood kopen en ze maken er verse lekkere 'woodfired pizza's' -( very yummy zeggen de kiwi's als iets lekker is - Nieuw-Zeelands engels heeft zo van die rariteiten) .  Het is trouwens een erg gezellig winkeltje/bistrootje (zie foto).
Ook de weg naar Paekakariki is adembenemend mooi.  Je rijdt langs de kust en je hebt een prachtig zicht op het 'Kapiti Island'. Het Kapiti Island is deels bewoond maar het is vooral een vogel/natuurreservaat dat je op aanvraag kan bezoeken.   Bij helder weer zie je ook het Zuideiland in de verte liggen.

Ook van hier in Plimmerton kan je bij zonnig weer het zuideiland goed zien liggen.  Vanuit Plimmerton kijk je op een ander eilandje dat in zee ligt ' Het Mana Island ' . Op Mana Island woont niemand . (Zie onderstaande foto.)

surf layll bay

Het voorbije weekend hebben we grotendeels aan de kust doorgebracht.  Hanne en Nore hebben surf-lessen gevolgd aan de kust in Wellington.  Volgens de surfinstructeur zijn Nore en Hanne 'natural surfers', daar ze op korte tijd konden rechtstaan op 'hun board'. Wellicht is hun turnervaring een goede basis voor deze watersport.  Volgend weekend, als het weer het toelaat, willen ze terug wat oefenen op het 'wave-surfen'.  In de surfclub in Layll Bay kunnen ze een plank en een wetsuit huren.  Ze hoeven maar de straat over te steken om zich te laten gaan op de golven.  Layll Bay is een ideale plaats om te leren surfen daar het een kuststrook is met strandbewaking en redders want de zee in Nieuw-Zeeland is op vele plaatsen gevaarlijk.

schoolweek

De kinderen hebben een eerste schoolweek achter de rug en deze is erg goed meegevallen.  Alle 4 voelen ze zich op hun gemak op Plimmerton School.  De school, de leerkrachten en de leerlingen doen veel moeite om de kinderen te integreren.  De hulpjuf July komt volgende week nog een hele week en nadien worden de kinderen verder begeleid door een 'second laguage teacher' gedurende 2 dagen/week.
Het engels praten en begrijpen begint bij Hanne en Nore erg te 'vlotten'.  Beiden hebben geen schrik om engels te praten.  Ook het engels schrijven en lezen lukt voldoende.  Zij zullen de taal snel onder de knie hebben, denk ik. 
Eva en Kobe beginnen ook stilaan enkele woordjes te begrijpen en te spreken.  Zij voelen zich wel nog niet zo op hun  gemak om engels het praten - hun schuchterheid moet nog wat verdwijnen. Elke avond oefenen we in de leesboekjes die ze meekrijgen van school. 
Ook ik ben deze week elke ochtend op school gebleven tot aan de ochtendpauze/speeltijd. Eva vindt het fijn als ik haar wat help opstarten.  Voor Kobe maakt het niet uit of ik er ben en Hanne en Nore hebben liever dat ik niet in de klas kom :-).
Vandaag hebben de kinderen veiligheidsoefeningen moeten doen voor in het geval van een aardbeving.  In plaats van veiligsoefeningen bij brandalarm, zoals in België, worden kinderen hier 'getraind' op het zich in veiligheid brengen bij een aardbeving en tsunami.
Wij hebben alvast een leerrijke week achter de rug.

school en gym

Hierbij een aantal foto's van de gymclub en de school, alsook van de omgeving van de school.
De poes op de foto's is de 'schoolkat' Muffin.  Leuk dat er een poes op school is -hij/zij heeft er een lekker lui leventje, wordt door iedereen graag gezien en krijgt er een goede verzorging en veel aandacht !

school en gym